بهترین روش نگهداری کبوتر این است که جوجهها از سنین پایین برای نگهداری انتخاب شوند تا به محل و جایگاه خود عادت کنند.
این جوجهها در سنین 5 تا 7 ماهگی بالغ میشوند و میتوان از آنها در همین سنین و بهتر آن که یکی دو ماه بعد که به بلوغ جسمی نیز میرسند، جوجه کشی نمود.
هر قدر وزن جوجهها سنگینتر باشد به همان نسبت دیرتر بالغ میشوند.
به منظور جفتگیری، باید کبوترهای نر و ماده را در کنار هم قرار داد، تا به هم عادت کنند.
کبوترهای نر فقط یک ماده برای خود انتخاب میکنند و نباید کبوترهای نر را در یک جا با هم گذاشت.
هر چند که تشخیص کبوتر نر و ماده از هم کمی مشکل است اما پس از مدتی میتوان آنها را از هم تشخیص داد.
زیرا کبوترهای نر، سری بزرگتر و صدایی مشخصتر دارند، در حالی که کبوترهای ماده ظریفتر و آرامترند.
جفتیابی در کبوترهای نر و ماده ممکن است به طور طبیعی اتفاق بیفتد و چه بسا که به طور مصنوعی و با دخالت پرورش دهنده نیز قابل انجام باشد.
در این صورت، یک کبوتر نر و یک کبوتر ماده را به مدت 10 تا 14 روز در یک جا کنار هم قرار میدهند تا به هم عادت کنند.
بعد از این که کبوتر ماده، یک نر را به عنوان جفت برگزید و اعلام آمادگی جنسی و همزیستی با آن نمود، تخمکها در تخمدانهای ماده شروع به رشد میکند.
پس از تقریباً 4/5 روز تخمک گذاری انجام میشود و مدت کوتاهی بعد از آن جفت گیری و انتقال اسپرم به اویداکت یا لوله رحمی کبوتر ماده صورت میگیرد.
تقریباً 40 تا 44 ساعت پس از زمان جفتگیری، در ساعات بعد از ظهر اولین تخم و دو روز بعد نیز در حوالی ظهر دومین تخم گذاشته میشود.
در کبوترها بر عکس سایر طیور، گذاشتن فقط دو تخم از لحاظ ژنتیکی تثبیت شده و هیچ گاه افزایش یا کاهش ندارد.
تخم بیضی شکل کبوترها حدوداً 20 گرم وزن، 4 سانتی متر قطر طولی، 2/5 سانتی متر قطر عرضی و رنگ سفید دارد.
نسبت زرده به وزن کل تخم 19 درصد است و از این لحاظ بین سایر طیور در کمترین حد است.
یعنی زرده تخم کبوتر نسبت به سفیدهی آن کمتر از سایر پرندگان است.
پوستهی آهکی تخم کبوتر 10 درصد کل وزن تخم را تشکیل میدهد و از این لحاظ با دیگر طیور مشابهت دارد.