بلاگ
رفتار کبوترها با یکدیگر چگونه می‌باشد؟
ژانویه
کبوترها، پرندگانی آرام، بی آزار و خوش رفتار هستند. نزد انسان، کبوتر پرنده‌‌ای به نظر می‌آید با ظاهری آرام، نگاه معصومانه، بدنی زیبا با پرهای زیباتر و پروازی جذاب و لذت بخش.
انسان همواره کبوتر را مظهر آرامش، مظلومیت و صلح و دوستی شناخته و پرواز کبوتر را نشانه‌ی آزادی می‌داند.
علی رغم این گونه شناخت، کبوتر نسبت به سایر پرندگان با یکدیگر بیشتر مبارزه می‌کنند.
مبارزه کبوتران با هم بر سر لانه یا جفت، گاه به قدری شدید است که به مرگ کبوتر ضعیف می‌انجامد.
معمولاً جنس نر پرندگان دیگر از قدرت بدنی بیشتری برخوردار است و غالباً جنس ماده در مقابل جنس نر تمکین می‌کند.
اما کبوتر ماده در مقابل جنس نر تمکین نمی‌کند و تنها زمانی به او اجازه نزدیکی می‌دهد که با آن انس گرفته باشد.
یک جفت کبوتر نر و ماده‌ی غریب را اگر در یک قفس بیندازیم در ابتدا مبارزهای سخت بین آن‌ها در می‌گیرد و مدتی کم یا زیاد طول می‌کشد تا آن‌ها به هم عادت کنند و دست از مبارزه بردارند.
به همین دلیل، افراد خبره هرگز یک جفت غریب را با هم داخل یک قفس نمی‌اندازند و ابتدا آن‌ها را در دو قفس در مجاورت هم قرار می‌دهند و پس از مدتی که آن‌ها به هم عادت کردند قفس آن‌ها را یکی می‌کنند.
به همین ترتیب یک کبوتر غریب که وارد یک قفس گروهی یا گله می‌شود ابتدا باید مدتی را به مبارزه بپردازد تا به تدریج بین کبوتران موجود در قفس و کبوتر تازه وارد عادت همزیستی ایجاد شود.
به نظر می‌رسد که مبارزه کبوتران با هم جزئی از غریزه‌ی جنسی آ‌ن‌هاست. غریزه جنسی در کبوتران بسیار بالاست و این پرنده بر خلاف سایر پرندگان، تک همسر است.
اما وقتی جفت یک کبوتر از او جدا شود یا بمیرد، فرد باقی مانده آمادگی پذیرفتن جفت جدید را دارد، زیرا اصولاً زندگی کبوتران به صورت جفت باید ادامه یابد و هیچ کبوتری در حالت انفرادی و بدون جفت، آرامش نخواهد داشت.
غریزه همسر خواهی در کبوتران به قدری قوی است که در غیاب جفت خود، پس از مدتی مبارزه و عادت کردن، ممکن است با کبوتر دیگری از هر نژاد جفت شود.
چنانچه جفت شدن با هیچ کبوتری برای او فراهم نشود سرانجام به آشیانه یا قفس خود چنان عادت می‌کند که گویی قفس جفت آن شده است. اما به محض یافتن یک کبوتر از جنس مخالف با او جفت خواهد شد.
در هنگام گرسنگی، جوجه کبوترها به روش خاصی از شیرابه‌ی چینه دان مادر تغذیه می‌کنند.
به این معنی که مادر دهانش را باز می‌کند و جوجه کبوترها یکی یکی و در حالی که سری کاملاً لخت دارند، منقار و حتی سر خود را وارد چینه دان مادر کرده و شیرابه‌ی مترحشه از یاخته‌های چینه دان را می‌بلعند.
در این حالت، علاوه بر منقار، تمام سر جوجه وارد دهان کبوتر ماده می‌شود و چون سر در این سر پر ندارد آلوده شدن آن به مایعات درون دهان و چینه دان مادر بسیار اندک است.
احتمالاً به علت این روش تعذیه است که در جوجه کبوترها آخرین قسمتی از بدن که پر در می‌آورد سر است و معمولاً در زمانی پر روی سر می‌روید که تغذیه جوجه کبوترها از شیرابه‌ی داخل چینه دان مادر تمام شده و جوجه‌ها قادرند خود را تغذیه کنند.
