برخلاف دیگر پرندگان اهلی که جوجههایشان در هنگام خروج از تخم از پر پوشیدهاند و بلافاصله پس از خارج شدن از تخم به حرکت و راه رفتن میپردازند، جوجه کبوترها پس از خروج از تخم، فاقد پَر بوده و به علت ناتوانی در راه رفتن و به دست آوردن غذا، در آشیانهی خود میمانند تا توسط مادر تغذیه شوند.
درست مشابه جنس ماده حیوانات پستاندار که پس از زایمان، از پستانشان شیر ترشح میشود و نوزاد با خوردن شیر مادر اولین تغذیه خود را آغاز میکند، در جنس ماده کبوتر نیز پس از خارج شدن جوجهها از تخم، یاختههای موّلد شیر در چینه دان کبوتر ماده شروع به فعالیت میکنند و با ترشح مایعی مغذی که «شیر کبوتر» نامیده میشود، غذای جوجه کبوترها فراهم میشود.
جوجه کبوترها درست مثل بسیاری از پرندگان وحشی در لانه میمانند و تغذیه آنها توسط مادر انجام میشود. یاختهها ترشح کنندهی شیر کبوتر تا 8 روز پس از تولد جوجهها تحت تأثیر هورمون پرولاکتین به ترشح شیر کبوتر ادامه میدهند و طی این مدت، در هر نوبت تغذیه، کبوتر ماده با عملی همچون بالا آوردن، شیر را از چینه دان خود به دهان میآورد و از طریق منقار خود وارد دهان جوجههایش میکند.
تغذیه با شیرابهی چینه دان تا سن 5 الی 8 روزگی جوجهها ادامه مییابد، ولی کبوتر ماده از 5 روزگی به بعد، خوراندن غذاهای معمولی به جوجهها را آغاز میکند و از 5 تا 8 روزگی تا 6 هفتگی جوجهها توسط مادر و با خوراکهای معمولی توسط پدر و مادر تغذیه میشوند.
پرهای جوجه کبوترها در حدود یک هفتگی سر میزند و به تدریج رشد میکند تا تمام بدن را بپوشاند. قابلیت تکثیر یک جفت کبوتر بستگی به زمان بعدی لانه سازی و جوجه کشی دارد. معمولاً کبوترها پر تولید و مرغوب وقتی سن جوجههایشان به 2 تا 3 هفته برسد، شروع به لانه سازی میکنند و خود را برای یک دورهی تولید مثل دیگر آماده میکنند.
وقتی این جوجهها در سن 4 هفتگی هستند، جوجههای نسل بعد از تخم خارج میشوند. جوجههای تازه از تخم خارج شده چون به تغذیه و مراقبت توسط مادر و پدر نیاز مطلق دارند، والدین جوجههای سری قبل را در 4 تا 6 هفتگی از کفالت و سرپرستی خود خارج میکنند تا بتوانند به تغذیه و مراقبت از جوجههای جدید بپردازند.
بدیهی است هر چه جوجههای جدید دیرتر از تخم خارج شوند یعنی فاصلهی تولید مثل در یک جفت بیشتر باشد امکان مراقبت و تغذیه جوجههای قبلی توسط مادر و پدر به مدت بیشتری فراهم میشود.