روش جوجه کشی کبوترها توسط پرورش دهندگان

پرورش دهندگان کبوتر، معمولاً جفت‌های مرغوب را به منظور جوجه کشی از آن‌ها تا 5 سالگی نگه می‌دارند.

شدت تولید تخم در کبوتر ماده در سال‌های دوم و سوم به اوج می‌رسد و به تدریج کم می‌شود و از 5 سالگی به بعد، با افت بسیار شدیدی مواجه می‌شود.

به طوری که بعد از 5 سالگی نگهداری و تغذیه کبوترها اقتصادی نخواهد بود.

البته برخی از جفت‌ها ممکن است به قدری گران بها باشند که حتی یک دوره جوجه کشی از آن‌ها در سال هم اقتصادی باشد.

بدیهی است که فقط کبوترهای خاص و نیز کبوترهای زینتی می‌توانند واجد این شرایط باشند و هرگز کبوتران گوشتی که تخم آن‌ها برای تولید جوجه‌های گوشتی مصرف می‌شود و جوجه‌های آن‌ها در وزن 500 تا 550 گرمی کشتار می‌شوند از چنان ارزشی برخوردار نیستند که برای یکسال نگهداری شوند تا یک جفت جوجه تولید کنند.

معمولاً از یک جفت کبوتر در سال 12 جوجه تولید می‌شود. بنابراین تولید 12 تا 15 جوجه در سال مناسب است و تولید 16 تا 20 جوجه از یک جفت کبوتر در سال بسیار عالیست.

تعداد تخم گذاشته شده توسط کبوتر ماده، تعداد جوجه‌های بیرون آمده از تخم و تعداد جوجه‌هایی که تا سن کشتار یا بلوغ زنده می‌مانند عوامل تعیین کننده‌ی موفقیت در نگهداری اقتصادی کبوتر است.

بدیهی است هر چه فاصله زمانی دو نوبت جوجه کشی کمتر باشد، تعداد تخم و جوجه‌ی تولیدی بیشتر می‌شود. معمولاً فاصله بین دو نوبت جوجه کشی 26 تا 45 روز است.

در فصل پاییز کبوتران تولک می‌روند و در این فصل، فاصله بین دو نوبت جوجه کشی بیشتر می‌شود.

بیشترین تعداد تخمی که ممکن است یک جفت کبوتر در سال تولید کند، 24 عدد است یعنی دو تخم در هر ماه.