ضایعات آبله در کبوترها معمولاً به دو شکل پوستی و دیفتریایی مشخص میشود.
در شکل پوستی که عمدتاً در مناطق گرمسیری شایع میشود ضایعات آبله تقریباً در تمام نقاط پوست بدن و بیشتر روی پلکها، پشت، بالها، قسمت پایین پاها و گاهی اطراف بالها ظاهر میشود.
ضایعات آبله در نقاط مذکور سرانجام به شکل پوسته پوسته در میآید و ظرف 11 روز از زخم جدا شده و روی زمین میافتد و در جای خود آثاری مشخص باقی میگذارد.
گاهی این ضایعات پوستی باعث ناراحتی چشمها به شکل تورم و بسته شدن پلکها همراه با قرمزی رنگ چشمها میشود.
در شکل دیفتریایی آبله، دانههای شفاف و اندکی برجسته روی سطح داخلی دهان و حلق ظاهر میشود.
این دانهها در مدتی کوتاه گسترش مییابد و به تدریج به شکل پنیری و زرد رنگ در میآید.
معمولاً تعدادی از دانههای مذکور به هم میپیوندند و پوستهای را تشکیل میدهند.
اگر این پوستهها کنده شود، خونریزی صورت میگیرد و اثر زخم بر جای میماند.
ضایعات دهانی، حلقی و نایی باعث صدادار شدن تنفس کبوتر میشود و اگر این ضایعات برطرف نشود، کبوتر در اثر خفگی تلف میشود.