بلاگ
نکات کلیدی در جفت گیری کبوتر
دسامبر
برای افزایش بازده باروری در یک گله کبوتر، می‌توان علاوه بر جفت گیری آزاد کبوتر، جفت گیری تحت کنترل را نیز اعمال کرد.
برای دستیابی به این هدف، باید جفت‌ها را برای انس گرفتن به مدت دو هفته در یک قفس 30 در 30 در 30 سانتی متری قرار داد.
جفت‌ها قبل از عادت کردن به هم، ممکن است شدیداً با هم مبارزه کنند و این مبارزه، بازده تولید آن‌ها را کم می‌کند.
برای جلوگیری از نزاع یک جفت کبوتر، باید ابتدا هر یک از آن‌ها را در یک قفس توری و مجاور هم قرار داد به طوری که نتوانند کبوترهای دیگر را ببیند.
پس از این که چنین جفت‌ها به هم عادت کردند، باید آن‌ها را هم قفس کرد و وقتی جفت گیری کردند باید آن‌ها را به محل عمومی تخمگذاری در بین سایر افراد گله منتقل کرد.
چنانچه بخواهیم روی میزان تولید کبوترها کنترل داشته باشیم باید آن‌ها را توسط شماره‌های آلومینیومی یا پلاستیکی در سن 1 تا 2 هفتگی علامتگذاری کنیم.
کنترل روزانه‌ی جفت‌ها ضروری است و باید برای جلوگیری از به هم خوردن آرامش گله، جفت‌هایی که نر یا ماده‌ی خود را از دست داده‌اند از گله حذف کنیم یا در قفس‌های انفرادی نگهداری کنیم.
سپس سر فرصت برای آن‌ها جفت مناسب انتخاب و آن‌ها را به صورت جفت وارد گله کنیم.
برای این که بتوانیم دست به انتخاب صحیح بزنیم، هیچ راهی جز ثبت اطلاعات ضروری مربوط به هر جفت و برآورد بازده آن‌ها در آخر سال و تصمیم گیری برای نگهداری یا حذف آن‌ها وجود ندارد.
کبوترداری که روی صفات تولیدی یا مورد نظر کبوتران خود کنترل ندارد و نمی‌داند که هر جفت در سال چه تعداد تخم تولید کرده یا چه تعداد از جوجه‌های هر جفت زنده مانده است هرگز نمی‌تواند اقدام به انتخاب بهترین کبوترها در گله خود کند و اگر چنین انتخابی را انجام دهد قطعاً از روی حدس و گمان خواهد بود و امکان اشتباه وجود دارد.
بنابراین برای ممکن شدن انتخاب بهترین‌ها و حذف کبوترهای نامرغوب از گله، تمام جفت‌ها باید شماره گذاری شوند و تعداد تخم تولیدی، قدرت باروری و قابلیت جوجه در آوری هر جفت به همراه اطلاعات مربوط به شماره جفت‌ها، شماره لانه‌ها، روز تخمگذاری، روز جوجه در آوری، تعداد جوجه‌های در آمده و تعداد جوجه‌های زنده مانده یادداشت شود و در آخر سال نتایج به طور آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.
سپس براساس آمار صحیح مربوط به صفات جفت‌ها، آن‌ها را حذف یا برای نگهداری در گله انتخاب نمود.
