برای پرورش بهتر است که جوجه کبوترها را از 40 روزگی به بعد خریداری کرد و در آغاز طی یک دورهی بیست روزه، آنها را به پروازهای کوتاه مدت که شامل پرواز و فرود بر بالای بام است، عادت داد.
سپس پروازهای دراز مدت در آسمان را به آنها آموزش داد و در خلال 20 تا 30 روز طول مدت پرواز را به تدریج افزایش داد تا این که از مهارت پرواز کبوترها اطمینان حاصل شود.
در این مرحله باید از مخلوط کردن کبوتر با کبوترهای دیگران پرهیز کرد.
بعد از این مرحله است که پرورش دهنده میتواند به فکر صید کردن کبوترهای غریب باشد، بدین گونه که کبوترهای خود را با کبوترهای دیگران پرواز میدهد.
سپس جهت جلب کبوترهای غریب، کبوتر مادهای را که بالهایش چیده شده بر روی پشت بام رها میکند تا کبوترهای نر غریب را مجبور به فرود کند.
کبوترهای غریب را باید پس از صید کردن به مدت 2-3 روز در کنار یک کبوتر ماده زندانی کرد تا دو کبوتر با هم آشنا شوند و با هم انس و الفت گرفته و جفتگیری کنند.
پس از این مرحله، چنانچه کبوتر نر غریب هنگامی که با کبوترهای دیگر به پرواز در آمد، بخواهد فرار کند مربی باید جفت مادهاش را که بالاهیش قیچی شده دوباره روی پشت بام رها کند تا کبوتر نر از بالا جفتش را ببیند و به سوی آن فرود آید.
باید توجه داشت که این کبوتر را نباید از جفتش جدا کرد زیرا در این صورت به جایگاه قبلی خود باز خواهد گذشت.
اما اگر میان دو کبوتر یاد شده آمیزشی صورت بگیرد و جوجه در آید کبوتر نر دیگر به جایگاه قبلی خود باز نخواهد گشت زیرا مکان جدید صاحب بچه شده است.
مربیان کبوتر باید این پرندگان را از برخی حیوانات محافظت نمایند از جمله گربهها که دشمن سر سخت کبوترها به شمار میآیند زیرا گوشت کبوتر برای گربهها خوشمزهتر از هر گوشت دیگر است.
از دشمنان دیگر کبوتر، پرندگان شکاری مانند شاهین، قرقی و قوش هستند که البته در شهرها کمتر دیده میشوند.
این پرندگان معمولاً در هنگام پرواز به کبوترها حمله میکنند و آنها را به زمین میکشانند سپس با چنگالهای قوی خود را کبوتر را میدرند و میخورند.
در هنگام خرید کبوترهای جدید افراد با تجربه ترجیح میدهند کبوترها را از مناطق دور دست خریداری کنند تا اختمال بازگشت آنها به موطن اصلی خودشان کمتر باشد.
باید توجه داشت که کبوترها از حس شناسایی قوی برخوردارند که میتواند آنها را به موطن اصلیشان راهنمایی کند.